அண்ணா பல்கலைக் கழகத்தில்

அதிர்ச்சிதரும் ஊழல்!
குற்றக் கும்பலைக் கூண்டில் ஏற்றுக!
======================================
தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கப் பொதுச்செயலாளர்
கி. வெங்கட்ராமன் வலியுறுத்தல்!
======================================

அண்ணா பல்கலைக்கழக இணைப்புக் கல்லூரிகளில், ஆசிரியர் அமர்த்தலில் நடைபெற்றுள்ள இமாலய ஊழலை சென்னை, அறப்போர் இயக்கம் அம்பலப்படுத்தியிருக்கிறது.

தகவல் அறியும் உரிமைச் சட்டத்தின் கீழ் பெறப்பட்ட தகவல்கள் மற்றும் நேரடி விசாரணையின் அடிப்படையில், ஒரே ஆசிரியர் பல கல்லூரிகளில் முழுநேரப் பேராசிரியராகக் கணக்கில் காட்டப்படும் ஊழல் நடந்திருப்பதை இவ்வியக்கம் வெளிப்படுத்தி யிருக்கிறது. 224 இணைப்புக் கல்லூரிகளில் இந்த மோசமான முறைகேடு நடந்திருக்கிறது. 224 கல்லூரிகள் என்றால், அண்ணா பல்கலைக் கழகத்தில் மொத்தமுள்ள 480 இணைப்புக் கல்லூரிகளில், கிட்டத்தட்ட பாதி எண்ணிக்கையிலான கல்லூரிகள் மோசடியில் ஈடுபட்டுள்ளன என்று பொருள். மொத்தம் 353 கல்லூரி ஆசிரியர்கள் ஒரு பொறியியல் கல்லூரிக்கு மேல், ஒரே நேரத்தில் முழுநேர ஆசிரியராக பணியாற்றுவதாகக் கணக்குக் காட்டியுள்ளனர்

அறப்போர் இயக்கத்தின் குற்றச்சாட்டில் பெரும்பாலானவை உண்மையென அண்ணா பல்கலைக்கழகமே ஒத்துக் கொண்டிருக்கிறது. அண்ணா பல்கலைக் கழகத் துணைவேந்தர் முனைவர் வேல்ராஜ் 25.7.2024 அன்று செய்தியாளர்களிடம் கூறும்போது 211 ஆசிரியர்கள் சுமார் 2,500 இடங்களில் பணிபுரிவதாகக் காட்டியிருக்கிறார்கள் என ஒத்துக் கொண்டார். அதாவது, ஒரு ஆசிரியர் சராசரியாக ஒரே நேரத்தில், பத்து கல்லூரிகளுக்கு மேல் முழுநேரப் பேராசிரியராகப் பணிபுரிவதாகப் பதிவில் இருக்கிறார் என்று பொருள்.

ஒரு பேராசிரியர், ஒரே ஆள் 32 கல்லூரிகளில் முழுநேர ஆசிரியராக ஒரே நேரத்தில் பதிவில் இருக்கிறார் என துணைவேந்தர் வேல்ராஜே ஒத்துக் கொள்கிறார். பேராசிரியர் பட்டம் தாங்கிய ஐந்து ஆட்கள் ஒரே நேரத்தில் 11 கல்லூரிகளில் முழுநேரப் பேராசிரியர்களாகப் பதிவு செய்திருக்கிறார்கள் என சான்றுகளோடு அறப்போர் இயக்கம் அம்பலப்படுத்துகிறது.

எடுத்துக்காட்டாக, முனைவர் எஸ். மாரிசாமி என்ற ஆள், சென்னை மீனாட்சி பொறியியல் கல்லூரி, கோவை கதிர் பொறியியல் கல்லூரி, திருப்பூர் ஏஞ்சல் பொறியியல் கல்லூரி என 11 கல்லூரிகளில் துறைத் தலைவர், பேராசிரியர், துணைப் பேராசிரியர் என பல பதவிகளில் பதிவாகியிருக்கிறார். அதே போல் முரளிபாபு, எம். அரங்கராசன், எஸ். வெங்கடேசன், வசந்தா சாமிநாதன், என பல பேர், வெவ்வேறு மாவட்டங்களில் உள்ள 10 கல்லூரிகளில் ஆசிரியர் பணியாற்றுவதாக பதிவேட்டில் இருக்கிறார்கள்.

அண்ணா பல்கலைக் கழகத் துணை வேந்தரே, ‘சராசரியாக ஒருவரே பத்து இடங்களில் பணிப் பதிவேட்டில் இருக்கிறார் என ஏற்றுக்கொண்டால், பல்கலைக் கழக உயர்மட்டத்திற்குத் தெரியாமல் அவர்களுடைய ஒத்துழைப்பு இல்லாமல் நடந்திருக்க முடியாது.

ஒவ்வொரு ஆண்டும் அண்ணா பல்கலைக்கழக ஆய்வுக்குழுக்கள் அனைத்து இணைப்புக் கல்லூரிகளுக்கும் சென்று அங்குள்ள ஆசிரியர் பதிவேடு, பதிவில் உள்ள ஆசிரியர்களின் ஆதார் அட்டை, அவர்களது பிஎச்டி பட்டச் சான்றிதழ் மட்டுமின்றி, முனைவர் பட்டம் பெற்றதற்கான ஆய்வேடு வரை ஆய்வு செய்கிறார்கள். தேவையானால் அப்பேராசிரியர்களையே அழைத்து விசாரிக்கவும் செய்கிறார்கள். இந்த ஆய்வுக் குழுக்கள் அளிக்கும் அறிக்கையைப் பல்கலைக் கழகத்தின் மூத்த பேராசிரியர்களைக் கொண்ட நிலைக் குழு கூராய்வு செய்கிறது.

இந்த நிலையில், அறப்போர் இயக்கத் தலைவர் நண்பர் செயராமன் முன்வைக்கும் சான்றுகள் கவனிக்கத்தக்கவை.

எடுத்துக்காட்டுக்கு, ஆர். பாபு என்ற பேராசிரியர் 2023 மே 26 ஒரே நாளில், கோயம்புத்தூர் பிபிஜி தொழில் நுட்பக் கல்லூரியிலும் இராமநாதபுரம் மொகம்மது சதக் பொறியியல் கல்லூரியிலும் வருகைப்பதிவில் இருக்கிறார். கோவைக்கும் இராமநாதபுரத்திற்கும் இடைப்பட்ட தொலைவு 300 கிலோமீட்டர்.

இதே போல், ஜே. காளியப்பன் என்ற பேராசிரியர் 2023 சூன் 5 என்ற ஒரே நாளில், செங்கல்பட்டு எஸ்.எம்.கே. பார்மா தொழில்நுட்பக் கல்லூரியிலும், நாமக்கல் அன்னை மக்கம்மாள் சிரீலா பொறியியல் கல்லூரியிலும் வருகைப் பதிவேட்டில் கையெழுத்திட்டிருப்பதாகக் காட்டப் பட்டுள்ளது.

வெவ்வேறு மாவட்டத்திற்கு வெவ்வேறு ஆய்வுக்குழுக்கள் அனுப்பப்படுகின்றன. ஒரே ஆய்வுக்குழு ஒரே நாளில் வெவ்வேறு மாவட்டத்தில் ஆய்வு செய்தது என்றால் கூட, பல்கலைக் கழகத் தலைமைக்குத் தெரியாமல் கல்லூரி நிர்வாகம் பல்கலைக் கழகத்தையே ஏமாற்றிவிட்டது எனக் கொள்ளலாம்.

ஆனால், ஒரே நாளில் வெவ்வேறு கல்லூரிகளில், அதுவும் 300 கிமீ தொலைவில் உள்ள இரு வேறு கல்லூரிகளில் வருகைப் பதிவேட்டில் ஒரு ஆள் பெயர் இருக்கிறது என்றால், அது நிலைக்குழுவின் கூராய்வில் கண்டுபிடிக்கப்படாமல் போனதா? நம்பமுடியவில்லை. ஏனென்றால், இது 2023இல் மட்டும் நடந்த குற்றங்கள் அல்ல. ஒவ்வொரு ஆண்டும் இதே போல் நூற்றுக்கு மேற்பட்ட கல்லூரிகளில் வெவ்வேறு குறைபாடுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு அவற்றின் இணைப்பு தற்காலிகமாக நிறுத்திவைக்கப்படுவதும் அந்த அறிவிப்பு வந்த ஓரிரு வாரங்களில் தொடர்புடைய கல்லூரி நிர்வாகங்கள் அக் குறைபாடுகளைச் சரி செய்துவிட்டதால் மீண்டும் இணைப்பாணை வழங்கப்பட்டதாகவும் அறிவிப்புகள் வருவது வாடிக்கையாகிவிட்டது.

இந்த மோசடி நபர்கள் கண்டுபிடிக்க முடியாத சிக்கலான வழிமுறைகளைக் கையாண்டு ஏமாற்றிவிட்டார்கள் என்று சொல்வதற்கில்லை.

எடுத்துக்காட்டாக, ராம்குமார் என்ற நபர் திருவள்ளூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஸ்ரீசாஸ்தா பொறியியல் கல்லூரியில் கொடுத்துள்ள புகைப்படம் கைபேசியில் கிடக்கை வசத்தில் வைத்து எடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதே நபர், வேலூர் ஸ்ரீகிருஷ்ணா பொறியில் கல்லூரியில் கொடுத்துள்ள படம் செங்குத்துவாக்கில் எடுக்கப்பட்ட படமாக இருக்கிறது. இது ஒரே நபர்தான் என்பதை யாரும் எளிதாகக் கண்டுபிடித்துவிட முடியும். ஆனால், பல்கலைக்கழக ஆய்வுக்குழுவுக்கு மட்டும் இது தெரியாமல் ஏமாந்துவிட்டார்கள் என்று நம்ப முடியுமா?

திரைப்பட இரசிகர்களுக்கு ஒரு நடிகரின் இரட்டை வேடம் என்று சொல்லி, ஒரு பாத்திரத்தில் மீசை இல்லாமலும், இன்னொரு பாத்திரத்தில் முறுக்கு மீசையோடு மச்சம் ஒட்டியும் நடித்தால், அவர்கள் வெவ்வேறு பாத்திரம் என இரசிகர்கள் ஏற்றுக் கொண்டு பார்ப்பது போல், உண்மை வாழ்க்கையில் யாரும் ஏமாறுவார்களா? இல்லையே! ஆனால் திரைப்படத்தைப் போலவே, மாரிசாமி என்ற நபர் ஒரு கல்லூரியில் அண்மைக்காலப் புகைப்படத்தையும் இன்னொரு கல்லூரியில் 5 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய புகைப்படத்தையும் கொடுத்திருந்தாராம்.

இன்னொரு ஆள், ஒரு கல்லூரியில் தாடிவைக்காத படத்தையும். இன்னொரு கல்லூரியில் தாடியோடும் தோன்றும் புகைப்படத்தையும் கொடுத்திருந்தாராம். அதில் ஆய்வுக்குழுவினர் ஏமாந்துவிட்டார்களாம்! நம்மை நம்பச் சொல்கிறார்கள்.

இதே மாரிசாமி என்ற நபர், தன்னுடைய பிஎச்டி ஆய்வேட்டின் தலைப்பை, வெவ்வேறு கல்லூரிகளில் சிறுசிறு வெவ்வேறு மாற்றங்களுடன் முன்வைத்து, 11 கல்லூரிகளில் முழு நேரமாகப் பணியாற்றுவதாக பதிவேட்டில் இருக்கிறார். இதனை ஆய்வுக்குழுவால் மட்டுமின்றி, மூத்த பேராசிரியர்கள் இடம்பெற்றுள்ள கூராய்வுக்குழுவும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லையாம். இதையும் நம்பச் சொல்கிறார்கள்.
அண்ணா பல்கலைக் கழகத்தினுடைய பேராசிரியர்கள், பதிவாளர்கள், துணை வேந்தர்கள் என்ற நிலையில் மட்டும் இவ்வாறான மோசடிகள் நீண்டகாலமாக நடந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

குறைந்தது உயர்கல்வித் துறை அமைச்சர்கள் ஈடுபடாமல், இவ்வளவு வெளிப்படையான மோசடி நீண்டகாலத்திற்குத் தொடர முடியாது. அண்ணா தி.மு.க., இப்போதைய தி.மு.க. ஆகிய இரண்டு ஆட்சிகளிலும் உயர்கல்வித்துறை அமைச்சர்கள் அளவிலாவது இந்த ஊழல் வலைப்பின்னல் இல்லாமல், இது இவ்வளவு நீண்டகாலம் நடந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. ஏனெனில், பெரும்பாலான தனியார் பொறியியல் கல்லூரிகள் தி.மு.க., அ.தி.மு.க. அமைச்சர்கள், அவர்களது உறவினர்கள், அவர்களது ஊழல் நண்பர்கள் ஆகிய அதிகார அமைப்பினர் நடத்துவதுதான்.

இவ்வளவு நீண்ட காலம் அரசின் உயர்மட்ட ஆதரவோடு இந்தக் குற்றச் செயல் தொடர்ந்திருக்கிறது என்றால், பல கல்லூரிகளில் உரிய எண்ணிக்கையில் ஆசிரியர்களே இல்லாமல் வகுப்புகளும் முழுமையாக நடக்காமல் மேல்மட்டத்தில் ஆள்பிடித்து மாணவர்களைத் தேர்ச்சிபெறச் செய்து எந்த வேலைக்கும் ஆகாத இளைஞர்களை, பட்டச் சான்றிதழோடு வெளியே அனுப்பியிருக் கிறார்கள். அதற்குத்தான் இலட்சம் இலட்சமாக கட்டணக் கொள்ளையில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள்.

ஆசிரியர் அமர்த்தலில் இந்த மோசடி என்றால், கல்லூரி ஆய்வகங்கள், வகுப்பறைகள், விடுதிகள் போன்ற பல வகைகளிலும் கணக்கிட முடியாத ஊழல் நடந்திருக்கும் என யாரும் ஊகிக்க முடியும்.

தமிழ்நாட்டைப்போல் வேறெங்காவது மருத்துவத்துறையும், கல்வித்துறையும் இந்த அளவு சீரழிந்திருக்குமா என்பது ஐயத்திற்குரியது. எல்லாம் “கழக” ஆட்சிகளில் சாராய அதிபர்களும், கட்டைப்பஞ்சாயத்துப் பேர்வழிகளும், வேறு குறுக்கு வழியில் பணம் சேர்த்தவர்களும் மருத்துவத்திலும் கல்வியிலும் நுழைந்த பிறகுதான், இவ்வளவு சீர்கேடு ஏற்பட்டுள்ளது. இவற்றை யெல்லாம் சேர்த்துதான் கழக ஆட்சிகளில் கல்வியில் முன்னேறிய தமிழ்நாடு, மருத்துவத்தில் முன்னேறிய தமிழ்நாடு என்று தம்பட்டம் அடித்துக் கொள்கிறார்கள்.

அண்ணா பல்கலைக்கழகத்தில், ஆசிரியர் பணிநியமனத்தில் நடந்துள்ள மோசடியில் ஈடுபட்டுள்ளவர்களை - குறைந்தது துணைவேந்தர் வேல்ராஜ் ஒத்துக்கொண்டிருக்கிற அந்த 211 நபர்கள் மற்றும் அதில் தொடர்புடைய கல்லூரி நிர்வாகத்தினர் ஆகியோர் மீதாவது - உடனடியாக குற்றவழக்குப் பதிவு செய்து கூண்டிலேற்ற வேண்டும். தொடர்புடைய ஆசிரியர்களை ஒரு நிமிடம் கூடத் தாமதிக்காமல் பணிநீக்கம் செய்வதோடு, இணைப்புக் கல்லூரிகளின் இணைப்பு அங்கீகாரத்தையம் இரத்து செய்ய வேண்டும். அக்கல்லூரிகளில் பயிலும் மாணவர்களுக்கு அவர்கள் விரும்பும் மாற்றுக் கல்லூரிகளில் இடம் ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும் என்று தமிழத்தேசியப் பேரியக்கம் சார்பில் தமிழ்நாடு அரசை வலியுறுத்திக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

===============================
தலைமைச் செயலகம்,
தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கம்
=================================
பேச: 9443918095, புலனம் : 9841949462
முகநூல் : www.fb.com/tamizhdesiyam
ஊடகம் : www.kannottam.com
இணையம் : www.tamizhdesiyam.com
சுட்டுரை : www.twitter.com/Tamizhdesiyam
காணொலிகள் : youtube.com/Tamizhdesiyam
=================================

பழங்குடியினர் நலத்துறைப் பள்ளிகளில்

பணியாற்றும் பழங்குடியின தொகுப்பூதிய ஆசிரியர்களை நீக்கக் கூடாது!
அவர்களை நிரந்தரமாக்க வேண்டும்!
======================================
தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கப் பொதுச்செயலாளர்
கி. வெங்கட்ராமன் அறிக்கை!
======================================

தமிழ்நாடு அரசின் பழங்குடியினர் நலத்துறையின் கீழ், 212 தொடக்கப் பள்ளிகளும், 49 நடுநிலைப் பள்ளிகளும், 31 உயர்நிலைப் பள்ளிகளும் 28 மேல்நிலைப் பள்ளிகளும் என 320 பள்ளிகள் செயல்பட்டு வருகின்றன. இதில் சற்றொப்ப 28,500க்கும் மேற்பட்ட பழங்குடியின வகுப்பு மாணவர்கள் கல்வி பெற்று வருகின்றனர். இவற்றுள் அரசே நடத்தும் உண்டு உறைவிடப் பள்ளிகளும் உண்டு. மிகவும் பின்தங்கிய நிலையில் உள்ள பழங்குடியினக் குழந்தைகள் படித்து முன்னேற வேண்டும் என்ற நோக்கில் உருவாக்கப்பட்டப் பள்ளிகள் இவை.

பழங்குடியின மாணவர்களுக்கான இப்பள்ளிகள் பெரும்பாலும் மலைப் பகுதிகளில் அமைந்துள்ள நிலையில், சமவெளி பகுதிகளில் இருந்து தேர்வு பெற்று வரும் இதர சமூகங்களைச் சேர்ந்த ஆசிரியர்கள், வெகுதொலைவு வந்து பயணப்பட்டு, குறைவான ஊதியத்தில் பணி செய்ய ஆர்வம் காட்டாத நிலையில், இப்பள்ளிகளின் ஆசிரியப் பணியிடங்கள் தொடர்ந்து காலியாகவே உள்ளன. தற்போதைய 2024 – 2025ஆம் கல்வி ஆண்டு தொடங்கி ஒரு மாத காலம் நிறைவு பெறும் நிலையில், இப்போது வரை பழங்குடியினர் நலத்துறையில் மட்டும் சற்றொப்ப 450க்கும் மேற்பட்ட ஆசிரியர் பணியிடங்கள் காலியாக உள்ளன. எனவேதான், இப்பள்ளிகளில் பழங்குடியின ஆசிரியர்களுக்கு முன்னுரிமை என்ற அடிப்படையில், ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வு முடிக்காத ஆசிரியர்களைத் தற்காலிகமாக பணியமர்த்திக் கொள்ள தமிழ்நாடு அரசு முடிவெடுத்தது.

இதன்படி, கடந்த 2017ஆம் ஆண்டு, இப்பள்ளிகள் பலவற்றில் ஆசிரியர்களே இல்லாமலும், பல பள்ளிகள் ஓர் ஆசிரியர் பள்ளிகளாகவும் செயல்படுவதை கருத்தில் கொண்டு, சிறப்பு அரசாணையின் (ஆதிதிராவிடர் மற்றும் பழங்குடியினர் நலத்துறை அரசாணை நிலை எண்: 9, நாள்: 25.01.2017) மூலம் தொகுப்பூதியத்தின் அடிப்படையில் தமிழ்நாடு அரசு தற்காலிக ஆசிரியர்களைப் பணியமர்த்தியது. தமிழ்நாடு முழுவதும் செயல்படும் பழங்குடியினர் பள்ளிகளில், பழங்குடியின நலத்துறையின் கீழ் எழுத்து தேர்வு மற்றும் நேர்முகத் தேர்வுக்கு அழைக்கப்பட்டுத் தகுதியின் அடிப்படையில் பணி ஆணை வழங்கப்பட்ட இவ்வாசிரியர்கள், கடந்த எட்டாண்டுகளாகப் பணியாற்றி வருகின்றனர். இவர்களில் 90 விழுக்காட்டினர் பழங்குடியின வகுப்பினர் ஆவர்.

தற்போது, ஏற்கெனவே சேர்க்கப்பட்ட பழங்குடியின தற்காலிக ஆசிரியர்களை நீக்கிவிட்டு, ஆசிரியர் தேர்வு வாரியம் நடத்தும் ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வில் தேர்ச்சிப் பெற்ற ஆசிரியர்களை பணியமர்த்த தமிழ்நாடு அரசு நடவடிக்கை எடுத்து வருவது ஆசிரியர்களிடையே கலக்கத்தை ஏற்படுத்தி வருகிறது. பள்ளிக்கல்வித் துறையின் கீழ் இயங்கும் பள்ளிகளுக்கு ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்ற ஆசிரியர்களை மட்டுமே பணியமர்த்த வேண்டும் என்று சென்னை உயர் நீதிமன்றம் வழங்கிய தீர்ப்பை இதற்குக் காரணமாகச் சொல்லும் தமிழ்நாடு அரசு, அத்தீர்ப்பில் பழங்குடியினர் நலத்துறையின் கீழ் இயங்கும் பள்ளிகளைக் குறிப்பிடவில்லை என்பதை வசதியாக மறைத்துக் கொள்கிறது.

கடந்த 2017ஆம் ஆண்டு பணியமர்த்தப்பட்ட பழங்குடியின ஆசிரியர்கள், தாங்கள் நிரந்தர ஆசிரியர்களை பணியமர்த்தப்படுவோம் என எதிர்பார்த்து வந்த நிலையில், தமிழ்நாடு அரசின் இந்நடவடிக்கை ஆசிரியர்களிடம் ஏமாற்றத்தையும், விரக்தியையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது. இந்த நடவடிக்கை பழங்குடியின ஆசிரியர்களின் உரிமையையும் பறிப்பதாக உள்ளது. இவ்வாசிரியர்கள் உடனடியாக நீக்கப்படுவதால், உயர்நிலை மற்றும் மேல்நிலைப் பள்ளிகளில் பத்தாம் வகுப்பு மற்றும் 12ஆம் வகுப்பு படிக்கும் பழங்குடியின பள்ளி மாணவர்களின் கல்வி பெரிதும் பாதிக்கப்படும். ஏற்கெனவே, அரசின் நடவடிக்கை ஆசிரியர்களுக்கு மிகுந்த மன உளைச்சலைத் தந்துள்ளது.

கடந்த எட்டாண்டுகளாக ஆசிரியப் பணியாற்றி வரும் பழங்குடியின ஆசிரியர்களை நீக்குவது சரியானதும், நீதியானதும் அல்ல! “திராவிட” மாடல் என சமூகநீதியின் பெயரால் ஆட்சி நடத்துவதாகச் சொல்லிக் கொள்ளும் ஆட்சியாளர்கள், பழங்குடியின ஆசிரியர்களை நீக்கும் நடவடிக்கையை உடனடியாகக் கைவிட வேண்டும்.

எனவே பழங்குடியின வகுப்பு மாணவர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்களின் நலனைக் கருத்தில் கொண்டு, தமிழ்நாடு அரசு, எட்டாண்டுகளாகப் பணியாற்றி வரும் பழங்குடியின தற்காலிக ஆசிரியர்களை தொடர்ந்து பணியில் நீடிக்கச் செய்ய வேண்டும் என்றும், அவர்களை நிரந்தர ஆசிரியர்களாக தகுதி உயர்த்த வேண்டும் என்றும் தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கம் சார்பில் தமிழ்நாடு அரசை வலியுறுத்திக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

மேலும், பள்ளிக் கல்வித்துறை மற்றும் பழங்குடியினர் நலத்துறையின் கீழ் இயங்கும் அனைத்துப் பள்ளிகளிலும் காலியாக உள்ள ஆசிரியர் பணியிடங்களை, உடனடியாக வேலைவாய்ப்பு அலுவலகம் வழியாக ஆசிரியர்களைப் பணியமர்த்திடவும் தமிழ்நாடு அரசு உரிய நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்றும் வலியுறுத்துகிறேன்.

===============================
தலைமைச் செயலகம்,
தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கம்
=================================
பேச: 9443918095, புலனம் : 9841949462
முகநூல் : www.fb.com/tamizhdesiyam
ஊடகம் : www.kannottam.com
இணையம் : www.tamizhdesiyam.com
சுட்டுரை : www.twitter.com/Tamizhdesiyam
காணொலிகள் : youtube.com/Tamizhdesiyam
=================================

புதிய குற்றவியல் சட்டங்கள்

காவல்துறை அரசு நிறுவுவதே!
========================
தோழர் கி. வெங்கட்ராமன்,
பொதுச் செயலாளர்,
தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கம்.
========================

ஆரியத்துவ மோடி அரசு கடந்த ஆண்டு நாடாளு மன்றத்தில் நிறைவேற்றிய புதிய குற்றவியல் சட்டங்கள் வரும் 2024 சூலை 1 முதல் செயலுக்கு வரும் என அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

சட்டங்களின் பெயர்கள் சமற்கிருதத்துக்கு மாற்றப் படுகின்றன. இந்திய தண்டனைச் சட்டம் (Indian Penal Code) இனி, ‘பாரதிய நியாய சன்ஹிதா’ என அழைக்கப்படும். அதேபோல், இந்திய குற்றவியல் நடைமுறைச் சட்டம் (Indian Criminal Procedure Code - CRPC) இனி, ‘பாரதிய நகரிக் சுரக்ஷா சன்ஹிதா’ என அழைக்கப்படும். அதேபோல், இந்திய சாட்சிகள் சட்டம் இனி, ‘பாரதிய சாக்ஷிய அதினியம்’ எனப்படும்.

இது ஆரியத்துவ மோடி ஆட்சியின் சமற்கிருதத் திணிப்பு. அது மட்டுமின்றி பெரிதும் பழைய நடப்பில் உள்ள சட்டப் பிரிவுகளையே கொண்டிருந்தாலும் அப்பட்டமான மனித உரிமை மீறல் பிரிவுகள் இவற்றில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன.

ஒரு குற்ற வழக்கிலோ, போராட்டங்களிலோ கைது செய்யப்படுபவர்களை நீதிமன்றத்தில் நேர் நிறுத்தும்போது, நீதிமன்றம் அவர்களை 15 நாள் நீதிமன்றக் காவலில் வைத்து சிறைக்கு அனுப்புகிறது. இதுவே தவறானது. பதினைந்து நாள் நீதிமன்றக் காவல் தேவைதான் என்பதை விசாரித்து உறுதி செய்துகொண்ட பிறகுதான் நீதிமன்றம் ஒருவரை காவலில் வைக்க வேண்டும். ஆயினும் கீழமை நீதிமன்றங்கள், தன் முன் குற்றஞ்சாட்டி நிறுத்தப் படுபவர்களை எந்திரகதியில் 15 நாள் காவலில் வைக்க உத்திரவிடுகிறது. சிறைப்பட்டவர் வெளியில் வர வேண்டும் என்றால் பிணை மனு போட்டு பிணையில் வரலாம்.

இப்போதைய புதிய சட்டத்தில், நீதிமன்றக் காவல் காலம் (Remand Period) 60 நாள் என ஆக்கப்படுகிறது. குறிப்பான காரணங்களை காவல் துறை முன் வைத்தால் இந்தச் சிறைக்காலம் 90 நாள் வரையிலும் நீடிக்கப்படலாம்.

இப்போது நீதிமன்றக் காவல் நாட்கள் 15 என இருக்கும் நிலையிலேயே, மிக எளிய வழக்குகளில் கூட, ஒருவரைப் பிணையில் எடுப்பதற்குக் குறைந்தது ஏழு நாட்கள் ஆகின்றன. இனி நீதிமன்றக் காவல் நாட்கள் 60 என மாறும்போது, பிணையில் வெளியே வருவதற்கு குறைந்தது ஒரு மாதம் ஆகும்.

“பிணை இயல்பானது, சிறை விதிவிலக்கானது” (Bail is Rule, but Jail is Exception) என குடிகான்ட்டி நரசிம்மலு - எதிர் - ஆந்திர உயர்நீதிமன்ற அரசு வழக்குரைஞர் என்ற வழக்கில் (1978)1 SCC 240) 1977 டிசம்பர் 12 அன்று வழங்கிய உச்ச நீதிமன்றத் தீர்ப்பிலிருந்து தொடங்கி பல்வேறு வழக்குகளில் உறுதி செய்யப்பட்டிருக்கிறது.

நீதிமன்றத்தால் ஐயமின்றி ஒருவர் மீதான குற்றச் சாட்டு மெய்ப்பிக்கப்படும்வரை அவர் குற்றமற்றவர் என்றே எடுத்துக் கொள்ளப்பட வேண்டும் என்ற நீதித்துறை நெறிமுறை மற்றும் அரசமைப்புச் சட்ட உறுப்பு 21 வழங்கும் உயிர்வாழும் மற்றும் ஆளுடைமை உரிமை ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் “பிணை இயல்பானது சிறை விதிவிலக்கானது” என்ற கோட்பாடு பின்பற்றப்படுகிறது.

ஆனால் நீதிமன்றக் காவல் 60 நாள் என்றானப் பிறகு நடைமுறையில் நீதிமன்றத்தில் நேர் நிறுத்தப்படுவோரெல்லாம் குறைந்தது 60 நாள் சிறைக் காவலில் வைக்கப்படுவார்கள் என்ற நிலையில் பிணை மறுப்பு அல்லது தாமதம் இயல்பாகிவிடும். இது உச்ச நீதிமன்றத் தீர்ப்புகளுக்கும், அடிப்படை மனித உரிமைக்கும் எதிரானது.

ஒரு வழக்கில் நீதிமன்றம் ஒருவருக்குச் சிறைத் தண்டனை வழங்கும்போது, சிறை சட்ட உரிமை களுக்கு உட்பட்டுதான் அவரைச் சிறைக்குள் வைக்க வேண்டும். ஆனால் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்புவரை சிறை அதிகாரிகள் சில சிறையாளிகளைத் தனிப் படுத்தி, தனிக் கொட்டடிக்குள் (Solitary Confinement) வைப்பதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தனர். தமிழ்த் தேசியப் போராளி புலவர் கலியபெருமாள் உள்ளிட்ட பலரும் இக் கொடுமையை அனுபவித் தார்கள்.

சுனில் பத்ரா - எதிர் - டில்லி நிர்வாகம் என்ற வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம் சிறைக்குள் சிறை (யிணீவீறீ ஷ்வீtலீவீஸீ யிணீவீறீ) முற்றிலும் சட்ட விரோதமானது என கடுமையாகக் கண்டித்து தீர்ப்பளித்தது. அதன் பிறகே அக் கொடிய பழக்கம் மறைந்தது.

ஆனால் இந்தப் புதிய தண்டனைச் சட்டத்தில் பிரிவு 11, மூன்று மாதம் வரையிலும் ஒருவரைத் தனிமைச் சிறையில் வைக்கலாம் எனக் கூறுகிறது.

ஏற்கெனவே பயங்கரவாதக் குற்றங்களைக் கையாளுவதற்கு சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் தடுப்புச் சட்டம் போன்ற சிறப்புச் சட்டங்கள் அதற்குரிய சிறப்புப் புலனாய்வு அமைப்புகள் - சிறப்பு நீதிமன்றங்கள் ஆகியவை இருக்கின்றன.

அச் சட்டங்களில் குற்றம் சாட்டப்படுவோருக்கு ‘முன் ஆய்வு மன்றங்கள்’ (Review Committee), அதற்குரிய அதிகாரிகளிடம் முன் அனுமதி பெற வேண்டும் என்பது போன்ற சில நிபந்தனைகளாவது இருக்கின்றன. அப்படியிருந்தும் கைது செய்யப் படுபவர்கள் உடனடியாக பிணையில் வந்துவிடக் கூடாது என்ற கெட்ட உள்நோக்கத்தோடு, பயங்கர வாதத் தடுப்புச் சட்டம் போன்ற சிறப்புச் சட்டங் களில் கைது செய்யப்படுவதைப் பார்க்கிறோம்.

பீமா கொரேகான் வழக்கு நம் கண் முன்னால் நடந்துவரும் கொடிய எடுத்துக் காட்டு. முற்றிலும் இட்டுக் கட்டப்பட்ட வழக்கில் கைதாகி குறைந்த அளவு மருத்துவ உதவிகூட மறுக்கப்பட்டதோடு உரிஞ்சு குழாய் வைத்த டம்ளர்கூடக் கிடைக்காமல் கண் முன்னால் சிறுகச் சிறுக சித்திரவரை அனுபவித்து மக்கள் தொண்டர் ஸ்டேன்சாமி மரணம் அடைந்ததைப் பார்த்தோம்.

ஆனால் புதிய தண்டனைச் சட்டத்தில் பிரிவு 113இல் பயங்கரவாதக் குற்றங்கள் சேர்க்கப்பட்டிருக் கின்றன. ஏற்கெனவே சிறப்புச் சட்டத்தில் முன் அனுமதி பெற வேண்டும், உயர்நிலை அதிகாரிகள் தான் வழக்கைக் கையாள வேண்டும் என்ற நிபந்தனை இருக்கும்போதே அரசை எதிர்த்துக் கருத்துக்கூறிய எழுத்தாளர்களும் சிந்தனையாளர் களும் ஆண்டுக்கணக்கில் சிறையில் வாடுவதைப் பார்க்கிறோம்.

ஆனால் இந்தப் புது சட்டத்தில் எந்த முன் அனுமதியும் தேவையில்லை. சாதாரண ‘ஏட்டையா’ கூட இக் குற்றச்சாட்டைக் கையாள முடியும். பயங்கரவாதக் குற்றம் என்பது உலக அளவிலேயே தெளிவாக வரையறுக்கப்பட முடியாத குற்றச் செயலாக இருப்பதை பல நாட்டு நீதிமன்றங்கள் எடுத்துக்கூறி வருகின்றன.

இந்நிலையில், ஒரு சாதாரண காவல்துறை அதிகாரி, பயங்கரவாத வழக்குத் தொடுத்து, அதனை இச் சட்டங்களில் சிறப்புப் பயிற்சி பெறாத சாதாரண நீதிபதிகள் கையாளும்போது, என்ன நடக்கும் என்று நினைத்துப் பார்க்கவே நெஞ்சம் பதறுகிறது.

இதோ நம் கண் முன்னால் ஏழு தமிழர்களில் ஒருவரான சாந்தனை இழந்திருக்கிறோம். வெறும் பெயர் ஒற்றுமையில் - ஆள்மாறாட்டத்தில் - சிக்கி 35 ஆண்டுகள் கொடும் சிறையில் வாடி விடுதலை யான பின்னும், அதன் பயனைத் துய்க்க முடியாமல் சாந்தன் மரணமடைந்ததைப் பார்த்தோம்.

பஞ்சாபிலும், காசுமீரிலும் பயங்கரவாதம் என்ற பெயரால் ஊடகவியலாளர்களும், வழக்கறிஞர் களும், நீதிபதிகளும் தொகை தொகையாக நீண்ட காலச் சிறையில் வாடுவதையும், தூக்கு தண்டனை பெற்றதையும் பார்த்திருக்கிறோம். இப்போது பொது சட்டத்தில் இக் குற்றப்பிரிவு சேர்க்கப்படும்போது, எந்த அளவுக்கு அரச பயங்கரவாதம் தலைவிரித்தாடும் என்பதை எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.

ஏற்கெனவே இந்திய குற்றவியல் சட்டத்தில் 124-A என்றப் பிரிவு நீக்கப்பட வேண்டும் என உச்ச நீதிமன்றமும் தேசிய மனித உரிமை ஆணையமும் சட்ட ஆணையமும் வலியுறுத்தியும் கூட அக் கொடிய சட்டப் பிரிவு செயல்படாத நிலையில் சட்டப் புத்தகத்தில் நீடிக்கிறது. ஆனால் புதிய சட்டத்தில், 152 என புதிய பிரிவாக அவதாரம் எடுத்து அதே கொடிய பிரிவுக்கு உயிரூட்டப் பட்டுள்ளது.

பழைய 124-A-யிலாவது முன்தகவல் அளித்து நீதிபதியின் அனுமதி பெற்றுதான் வழக்குத் தொடர வேண்டும் என்ற நிபந்தனை இருந்தது. ஆனால் புதிய 152இல் வழக்குத் தொடர எந்தச் சிறு தடையும் இல்லை. அது மட்டுமின்றி மின்னணுத் தகவல் களையும் சாட்சியமாக காவல்துறை முன்வைக்கலாம் என புதிய 152 கூறுகிறது.

ஏற்கெனவே பீமா கொரேகான் வழக்கில் ஸ்டேன் சாமி உள்ளிட்ட பலரது கணிப்பொறி அமெரிக்காவில் இருந்து ஊடுருவப்பட்டு (Hacking) குற்றம் சாட்டப் பட்டவருக்கு எதிரான சான்றாவணங்கள் வைக்கப் பட்டன என நீதிமன்றமே ஐயம் எழுப்பியது. (நம் ஊரில் அரசியல் பழிவாங்கலுக்காக காவல் துறையினரே ஒருவர வீட்டுக்குள் கஞ்சாவை வைத்து கைது செய்வதைப் பார்க்கிறோம்)

இன்று வளர்ந்துள்ள செயலிகள் தொழில் நுட்பத்தில் குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் போலவே பேசுவதும், அவர் போலவே எழுதுவதும் நடக்க வாய்ப்புள்ளது. இது வெளியிலிருந்து வைக்கப்பட்டது என்றோ, செயலியின் வேலை என்றோ குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் மெய்ப்பிப்பது எளிதான ஒன்றல்ல.

புதிய குற்றவியல் சட்டத்தில், சேர்க்கப்பட்டுள்ள 43(3) என்றப் பிரிவு, குற்றம் சாட்டப்பட்ட அனை வருக்கும் கைவிலங்கு போடுவதை எளிதாக்குகிறது.

ஏற்கெனவே காவலர் பிடியிலிருந்து தப்பிக்க முயன்றவர், பிணையில் வந்தபோது தப்பித்தவர், கொடுங்குற்றவாளி என்பன போன்ற நிகழ்வுகளில் தான் - அதிலும் நீதிமன்ற நடுவர்களின் இசைவோடு தான் - ஒருவருக்குக் கைவிலங்கு போட முடியும் என்ற நிலை இருக்கிறது.

இச்சிக்கலில் நமக்கே ஒரு அனுபவம் உண்டு.

1996 - 98 காலகட்டத்தில், கருணாநிதி முதலமைச்சராக இருந்தபோது பாட்டாளி மக்கள் கட்சி நடத்திய ‘ஈழத்தமிழர் ஆதரவு மாநாட்டில்’ உரையாற்றிதற்காக தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கத் தலைவர் பெ. மணியரசன், பேராசிரியர் சுப. வீர பாண்டியன் ஆகியோர் கைது செய்யப்பட்டு வேலூர் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். வேலூர் சிறையிலிருந்து விசாரணைக்காக சைதாப்பேட்டை நீதிமன்றத்திற்கு அழைத்து வரும்போது, காவல்துறையினர் மேற்சொன்ன இருவருக்கும் கைவிலங்கு போட முயன்றார்கள்.

இது சட்டவிரோதம், இதை ஏற்க முடியாது என எதிர்ப்புத் தெரிவித்து “கைவிலங்கு போட அனுமதிக்க மாட்டோம். மீறி முயன்றால் வேலூர் சிறை வாசலிலேயே கீழே அமர்ந்து போராடுவோம். எங்கள் மீது வன்முறை செலுத்தி கைவிலங்கு போடுங்கள் பார்க்கலாம்” எனக் கூறி இருவரும் வேலூர் சிறை வாசலில் அமர்ந்தனர்.

பரபரப்பான சூழல் ஏற்பட்ட நிலையில், அதிகாரிகள் தலையிட்டு, கைவிலங்கு போடாமல் இருவரையும் நீதிமன்றத்திற்கு அழைத்து வந்தார்கள். திரும்பச் செல்லும்போது, கைவிலங்கு போடுவார்கள் என்ற ஐயம் எழுந்தது. நீதிமன்றக் கூண்டிலிருந்த வாறே ஆவேசத்தோடு உரத்தக் குரலில் தலைவர் பெ. மணியரசன் இதனை நீதிபதியின் கவனத்திற்குக் கொண்டு வந்தார். சைதாப்பேட்டை நீதிபதியும் காவல்துறையினரைக் கடுமையாகத் கண்டித்தார். அது சட்டவிரோதம் என எடுத்துக் காட்டினார்.

உச்ச நீதிமன்றமும் சுனில் பத்ரா வழக்கிலும் பிரேம் சங்கர் சுக்லா வழக்கிலும் இவ்வாறு தேவை யற்று கைவிலங்கு போடுவது சட்ட விரோதமானது எனத் தீர்ப்புரைத்திருக்கிறது. ஆனால் இப்போது புதிதாகச் சேர்க்கப்படும் 43(3) இல் குற்றம் சாட்டப்பட்ட அனைவருக்கும் கைவிலங்கு போடும் ஆபத்து உள்ளது. மேலும் புதிய குற்றவியல் சட்டத்தில் குற்றம் சாட்டப்பட்டவரை சிறையில் வைத்தபடியே காணொலி வாயிலாக விசாரணை நடத்துவதை இயல்பாக்கும் பிரிவுகள் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன. இது குற்றம் சாட்டப்பட்டவருக்கும் வழக்கறிஞர்களுக்கும் நடக்க வேண்டிய நேரடி தனித்த உரையாடலை மிகப் பெருமளவுக்குச் சுருக்கிவிடும். குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் தன்னைத் தற்காத்துக் கொள்ளக் கிடைக்கும் வாய்ப்பை வெட்டிச் சுருக்கிவிடும். மொத்தத்தில் இயற்கைநீதியைக் கொன்றுவிடும்.

மேற்சொன்னவை எல்லாம் சில எடுத்துக் காட்டுகளே! மூன்று சட்டங்களிலும் உள்ள புதிய பிரிவுகள் ஒவ்வொன்றையும் ஆராய்ந்தால், மோடி அரசு நடைமுறையில் ஒரு காவல்துறை அரசை (Police State) நிறுவ முயல்கிறது என்பது தெளிவாகும்.

எனவே அனைத்து சனநாயக ஆற்றல்களும் குறிப்பாக வழக்குரைஞர்களும், ஊடகத்தினரும், இப் புதிய சட்டங்களை மோடி அரசு திரும்பப்பெற வேண்டும் என வலியுறுத்தி, வலுவான மக்கள் இயக்கங்களைத் கட்டி எழுப்ப வேண்டும்.

இல்லையென்றால் மூச்சுவிடும் உரிமைகூட இழந்த உதிரிகளாக நாம் நசுக்கப்படுவோம்!

(தமிழ்த்தேசியத் தமிழர் கண்ணோட்டம் - 2024 சூலை மாத இதழில் வெளி வந்துள்ள கட்டுரை).

===============================
தலைமைச் செயலகம்,
தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கம்
=================================
பேச: 9443918095, புலனம் : 9841949462
முகநூல் : www.fb.com/tamizhdesiyam
ஊடகம் : www.kannottam.com
இணையம் : www.tamizhdesiyam.com
சுட்டுரை : www.twitter.com/Tamizhdesiyam
காணொலிகள் : youtube.com/Tamizhdesiyam
=================================